Dn. 9 listopada br. w sali wystaw czasowych Muzeum Regionalnego w Brzozowie miał miejsce wernisaż fotografii haczowianina, śp. Stanisława Szubera.

Zaprezentowane na wystawie zdjęcia pochodzą z lat 50-tych do 80-tych XX w.  Ukazują wiejskie życie, krajobrazy, zabytki i mieszkańców Haczowa. Wystawa została przygotowana ze zbiorów Elżbiety Menet – wnuczki fotografa. Spotkanie poprowadziła adiunkt Agnieszka Adamska, która przedstawiła biografię bohatera i zaprezentowała fotografie oraz eksponaty. Część wystawy stanowi wyposażenie jego ciemni fotograficznej i sprzęt na którym pracował. Do oglądania zdjęć zachęciła także obecna wnuczka artysty.

Licznie zgromadzeni znajomi rodziny fotografa oglądali z wielkim zaciekawieniem wywołane zdjęcia, rozpoznając dawne miejsca, domy, sytuacje i osoby.

Agnieszka Adamska tak scharakteryzowała fotografie Stanisława Szubera Kiedy oglądamy stare rodzinne fotografie, nie zawsze pamiętamy kogo przedstawiają. Zazwyczaj im starsza fotografia tym trudniej przychodzi nam ją opisać i stwierdzić kto jest na zdjęciu. Te fotografie, można by rzec, zawierają duszę osoby fotografowanej, a ta żyje tak długo, jak długo ktoś jeszcze o niej pamięta. Stare fotografie urzekają i skłaniają do refleksji nad przeszłością, tak jak te które dawno temu zrobił Stanisław Szuber, a fotografował głównie postacie, krajobrazy i obiekty. Jego ulubioną do fotografowania porą była zima. Dokumentował najważniejsze wydarzenia z życia wsi i jej mieszkańców.

Biografia fotografa:

Stanisław Szuber urodzony 10.11.1911 r. w Haczowie. Syn Andrzeja i Katarzyny z domu Boczar. Rodzice byli rolnikami na własnym gospodarstwie rolnym w Haczowie. W latach 1917 – 1925 był uczniem Szkoły Powszechnej w Haczowie, gdzie ukończył sześć klas; w latach 1925 – 1926 ukończył siódmą klasę Szkoły Powszechnej w Krośnie. Po ukończeniu szkoły przez rok pracował z rodzicami na gospodarstwie, a oprócz tego amatorsko zajmował się fotografowaniem. Od 1 września 1927 do 28 czerwca 1929 r. był uczniem Szkoły Zawodowo-Dokształcającej Męskiej w Krośnie w zawodzie krawiec, którą ukończył. W tym samym czasie od 1 września 1927 do sierpnia 1930 r. pracował także jako praktykant handlowy w Drogerii S. Jankowskiej w Krośnie. Od września 1930 do października 1932 r. pracował jako pomocnik w tej Drogerii. W październiku 1932 r. odbywał obowiązkową służbę wojskową w II Dywizjonie Artylerii Konnej w Dubnie w drużynie łączności jako telegrafista. W tej jednostce od kwietnia 1933 r. odbył również kurs Szkoły Podoficerskiej, w październiku 1933 r. jako dowódca drużyny awansowany na kaprala został przydzielony do kancelarii jako pisarz. W październiku 1934 r. został przeniesiony do rezerwy.

Przez dwa lata, po wojsku, do końca czerwca 1936 r. zajmował się fotografiką w Haczowie. Od lipca 1936 do końca czerwca 1937 r. odbył kurs w Centralnej Szkole Policji Państwowej w Wielkich Mostach. Po ukończeniu tej Szkoły został przydzielony jako fotograf do laboratorium fotograficznego w Komendzie Wojewódzkiej Policji Państwowej w Wilnie, skąd był delegowany do wykonywania zdjęć w Miejscu Odosobnienia w Berezie Kartuskiej.

W dniu 1 września 1939 r. został zmobilizowany i wcielony do żandarmerii wojsk w Armii Gen. Kleberga Grupy Operacyjnej „Polesie”. W luźnych grupach wojska w marszu bojowym po opuszczeniu Berezy Kartuskiej bocznymi drogami i lasami przemieszczał się w kierunku na Warszawę. Pododdziały odpierały ataki wojsk sowieckich. Duże starcie z wojskami radzieckimi miało miejsce pod wsią Jabłoń, w rejonie Milanowa i Parczewa.

Jako żandarm miał za zadanie organizowanie luźnych grup żołnierzy.

Początkiem października brał udział w walce z Niemcami pod Serokomlą, gdzie ich oddział został rozbity i rozproszony. Dostał się do niewoli niemieckiej i został przewieziony z Włodawy transportem kolejowym do Radomia, a potem do Częstochowy. W Częstochowie był w obozie przejściowym polskich jeńców wojennych, ale zbiegł i powrócił na nogach do domu około stycznia 1940 r. Od tego momentu przez trzy lata pracował w kamieniołomie w Haczowie i zajmował się fotografowaniem.

12 lutego 1942 r. ożenił się z Heleną z domu Matusz. W czasie okupacji był więziony  koło Jasła, ale dzięki pomocy niemieckiego księdza został zwolniony z więzienia, musiał co dwa tygodnie modelować się na gestapo w Krośnie. W 1945 r. urodził mu się syn Ryszard, a w 1950 r. córka Irena.

Od końca sierpnia 1944 r. został zaangażowany jako zastępca Komendanta Milicji Obywatelskiej w Haczowie, ale na skutek choroby po roku służby został zwolniony, nadal zajmując się fotografowaniem.

Od 26 września 1959 r. prowadził działalność rzemieślniczą w zakresie rzemiosła fotograficznego zarejestrowaną w Cechu w Brzozowie. Dyplom czeladnika uzyskał 20 listopada 1956 r. Włączał się czynnie do pracy społecznej w różnych Komitetach na rzecz rozwoju wsi. W 1977 r. przeszedł na emeryturę. 13 marca 1985 r. został odznaczony medalem za udział w wojnie obronnej 1939 r. Zmarł 4 lipca 1985 r.

ag, et

fot. et